روانشناسی مثبت گرا / انجمن روانشناسی آمریکا

 

Positive psychology advances, with growing pains

 

Applications of positive psychology are moving ahead fast and furiously, but some question whether the interventions are outpacing the science.

By Beth Azar

April 2011, Vol 42, No. 4

 

 

If you measure a field’s success by the media attention it attracts and the number of people it influences, positive psychology is a sensation.

Positive psychology — a term coined in 1998 by former APA President Martin E.P. Seligman, PhD, and Claremont Graduate University psychology professor Mihaly Csikszentmihalyi, PhD — has been the darling of the popular press, making the cover of Time (Jan. 17, 2005), and featured in The Washington Post (2002), the London Sunday Times Magazine (2005), The New York Times Magazine (2006), U.S. News & World Report (2009), and even a six-part BBC series (2006). It’s spawned dozens of books geared toward both a scientific and popular audience, including Seligman’s latest on the virtues of positive psychology: Flourish: A Visionary New Understanding of Happiness and Well-Being,” published by Simon & Schuster this month.

The goal, according to Seligman and Csikszentmihalyi, was to create a field focused on human well-being and the conditions, strengths and virtues that allow people to thrive. Although some researchers, including Csikszentmihalyi, had already studied happiness, optimism and flow, psychology was disproportionately focused on treating mental illness rather than promoting mental health, they say.

In just a few years, positive psychology has changed that, with almost 1,000 articles related to the field published in peer-reviewed journals between 2000 and 2010 on topics that include well-being, pride, forgiveness, happiness, mindfulness and psychological strength — and how these attributes are related to both mental and physical health.

It’s been extremely good for psychology,” says University of Virginia psychologist Jonathan Haidt, PhD. It balanced out our research portfolio. And with the science in place, interventions are coming along rapidly. I’ve never seen a field change so fast.”

Positive psychology is finding its way into therapy, schools, businesses and even the U.S. Army, which in 2008 began using the tenets of the field as the foundation for its Comprehensive Soldier Fitness Program.

The fast pace from research to application never could have happened without a big, well-publicized push by the field’s founders, says positive psychology trailblazer Barbara Fredrickson, PhD, of the University of North Carolina, Chapel Hill, who started studying positive emotion several years before the field was launched. Before positive psychology took root, she would have considered it a great success to have her work land on the syllabus of a psychology course. Now she sees her work put into large-scale practice.

 

Moving too fast?

 

But not everyone is positive about this branch of psychology. Critics aren’t convinced that the research findings are strong enough to move so swiftly toward applications. Some disapprove of the field’s public interpretations, which they say have allowed overblown conclusions about the power of the positive, including the perception that people can stave off illness with more optimism.

According to critics, leaders in the field imply in their writings and public presentations that positive psychology can provide a psychological inoculation to protect from later adversity. That seems far-fetched” based on what vocal critic University of Pennsylvania health psychologist James Coyne, PhD, has read in the literature.

Coyne believes the field’s translation to practical applications has moved faster than the science and has been swept up by popular culture, self-help gurus and life coaches. He points to companies, including FedEx, Adobe and IBM, that are hiring happiness coaches” to work with employees, schools that are embedding positive psychology in their curriculum and the Army, which is hoping to reach all its 1.1 million soldiers with its resiliency training. And he bristles at the b

 

ooks coming out of the field with titles, such as The How of Happiness.”

There are certainly instances of people overselling the claims of positive psychology, what University of Utah health psychologist Lisa G. Aspinwall, PhD, calls saccharine terrorism.” Aspinwall is a lead author of a special issue of Annals of Behavioral Medicine (Vol. 39, No. 1) that explored the link between positive psychology and health. And although best-selling authors such as minister Norman Vincent Peale of The Power of Positive Thinking” fame and television producer Rhonda Byrne, who wrote The Secret,” preach mindless versions of positive thinking, they don’t represent positive psychology research.

Books like that are incredibly dangerous,” says Aspinwall. But we can’t control what people will do with the research once it exists.”

In fact, argues Seligman, leaders in the field have been quite cautious with their claims. He adds that most of the programs applying positive psychology are based on solid research. The school programs, for example, emulate a program created and tested by researchers at the Penn Positive Psychology Center, which Seligman directs. Twenty-one replications of the program with children, adolescents and young adults have shown that it reliably prevents depression and anxiety, he says. Many positive psychology life coaches and motivational speakers have graduated from Penn’s Masters in Applied Positive Psychology program, which has trained more than 150 professionals in applying the science of positive psychology in their professional lives.

In addition, the Army’s Comprehensive Soldier Fitness Program was created with the help of a team of prominent positive psychologists and built on decades of research (for a detailed discussion of the Army’s program and how it’s being evaluated, see the January American Psychologist, Vol. 66, No. 1). One component of the program, for example, ties into research by Fredrickson that suggests that people who have at least three positive emotions for every one negative emotion tend to flourish and are more resistant to adversity than people with lower positivity” ratios. Through the program, soldiers learn how to interpret their emotions and increase their positivity ratios.

The problem, says Julie Norem, PhD, professor of psychology at Wellesley College, is that the Army’s program doesn’t take into account individual differences that her own research suggests may make strategies — such as increasing optimism and positive emotions — backfire. While Norem doesn’t deny the many studies suggesting that optimism and positive mood can help some people, her work indicates that being optimistic and positive may not benefit everyone.

She studies people she calls defensive pessimists” who deal with anxiety by thinking about everything that could go wrong. Her studies show that by processing the negative possibilities, defensive pessimists relieve their anxiety and work harder at their task to avoid those pitfalls. Several studies by Norem and others suggest that forcing optimism or a positive mood on an anxious defensive pessimist can actually damage performance on tasks that include math problems, anagrams and playing darts.

Another study, published in Psychological Science in 2009 (Vol. 20, No. 9), showed that if people with low self-esteem repeat a positive statement such as, I’m a lovable person,” they actually feel worse than people with low self-esteem who didn’t repeat the statement. People with high self-esteem feel a little better, but not much.

These kinds of studies emphasize that interventions need to take into account individual differences, says Norem. People who use defensive pessimism are anxious and have developed a good strategy for dealing with that anxiety,” she says. They don’t need to be made into optimists.”

But the dominant message coming out of positive psychology doesn’t readily acknowledge this idea that one size does not fit all, she says. If you’re going to define yourself as a field and then become prescriptive and say this is what people should do to be

 

 happier, you have the responsibility to search out other points of view and consider them,” says Norem. You certainly need to take [those points of view] into consideration when you present your arguments to the public.”

Although many prominent positive psychology researchers agree with Norem that individual differences are important, they also believe that the research to date suggests that most people will benefit from the tenets of positive psychology. Seligman likens the risk of teaching resiliency and well-being to the risk of immunizations. A small group may suffer an allergic reaction, but the vast majority will benefit, he says.

Taking a small risk for a large gain is the definition of public health,” says Brig. Gen. Rhonda Cornum, PhD, MD, the Army’s director of comprehensive soldier fitness. With rates of combat fatigue and suicide at all-time highs, the Army needed to take a proactive approach to help its soldiers become more psychologically resilient rather than follow the traditional model of waiting until they begin to flounder.

If we had waited [for the science to catch up], we’d still be talking and planning,” she says.

Of the 3,100 sergeants who have completed the master resiliency training course, where they learn how to use the resiliency program to train other soldiers, she says, none have said they’ve been harmed and hundreds have said it’s the best training they have had.”

Eventually, the Army will have enough data to tease out whether the intervention is not only working, but whether there are some soldiers who do better than others, and even whether there are some who do worse, says Seligman. The Army is systematically evaluating the program with controlled evaluation of more than 31,000 soldiers.

Coyne and other critics are worried that with programs like the Army’s that offer the message that people only need to be more optimistic to be healthier, wealthier and wiser, people may feel defeated if they can’t turn their lives around. As a health psychologist, Coyne is chiefly concerned about the research claiming that optimism, improving social ties and increasing a person’s sense of meaning and purpose can influence health.

Particularly for cancer, there’s a strong biological component that isn’t movable in that way,” he says. Certainly, in terms of survival rates, he says, there’s no evidence that being more optimistic and positive will help a cancer patient live longer.

Aspinwall agrees that the data on cancer have not been convincing. But most researchers agree that the findings are robust with many studies linking optimism and positive emotion to a lower risk of cardiovascular disease and certain types of infections.

Even for cancer patients, she says, there’s evidence that traits such as optimism and interventions to increase positive emotion can reduce pain and improve quality of life. In his new book, Seligman points to data from the Women’s Health Initiative study (Circulation, Vol. 120, No. 8) of more than 97,000 women that found that pessimism and cynical hostility” were significant predictors of cancer.

I don’t think you can damn all of positive psychology because the studies of cancer haven’t yielded much,” adds University of Michigan health psychologist Christopher Peterson, PhD, who’s working on a large initiative funded by the Robert Wood Johnson Foundation to determine whether there are psychological factors that make people more resilient to illness and disease.

 

A monolithic message?

 

Although there may be some very valid and good research coming out of positive psychology, philosophical psychologist Barbara Held, PhD, takes issue with what her read of the literature interprets as a monolithic message” coming from leaders of the positive psychology movement. She’s been a vocal critic of the field and although she’s seen a move among scientists toward more nuanced messages, she still thinks the dominant message is that happiness is good and good for you and if you can’t make yourself happy, then given positive psychology’s readily available techniques, it’s your own fault

 

. I take issue with it because it blames the victim,” she says.

Positive psychology proponents agree that the field’s success has come with some pitfalls, including the dissemination by the mass media — though, they argue, not by the researchers themselves — of overly simplistic messages like the ones Held criticizes.

University of California, Riverside, psychologist Sonja Lyubormirsky, PhD, for one, welcomes the criticism. She believes it will serve to make the field stronger and she tries to address it in her research by being clear that not every tool will work for everyone. Her work focuses on what makes people happy, and she’s not only developed several tools that she thinks can help, but she’s studied person-activity fit,” focused on the idea that not all happiness-increasing strategies work for everyone and not all work in the same way. For example, one of the tasks that she finds helps people boost their happiness is setting aside time to count their blessings.” Her research shows that some people benefit when they do this once a week but others don’t benefit at all.

And while she gives a lot of credit to positive psychology for her ability to work on happiness despite the sneers of her colleagues, she isn’t sure there’s still a need for a field called positive psychology.

In some ways, the main purpose has been achieved: There are lots of scientists looking at questions about the positive side of life,” she says.

The future of the field hinges on that research, says Fredrickson. That includes training top-notch researchers and it’s why Csikszentmihalyi started the first, and still only, doctoral program in positive developmental and positive organizational psychology at Claremont Graduate University in 2007. He still believes, however, it would benefit both psychology in general and positive psychology in particular for it to become more integrated into psychology as a whole rather than separated out. Peterson likes to think of positive psychology not as a subfield at all, but rather as a perspective that cuts across all branches of psychology.

By keeping ourselves separate, it becomes easy to wallow in self-congratulations and to take our cues from the extreme fringes of positive psychology — the smiley face people,” says Csikszentmihalyi. And that’s exactly who we don’t want to become.”

Beth Azar is a writer in Portland, Ore.

 

همیشه از کودکی در گوش‌مان خوانده شد که امید چیز خوبی است. آنطور که به ما گفته‌اند، امید داشتن در سختی‌ها و موانع، استقامت و پشتکار ما را افزایش داده و ما را از ناامیدی نجات می‌دهد. اما در این بوکلایت، برای اولین بار به این نتیجه رسیده‌ایم که همیشه هم امیدوار بودن چیز خوبی نیست. اگر قرار باشد بر اساس مغز عاطفی‌مان، پس از هر کنش به‌دنبال واکنش باشیم و همواره به روابط بده و بستان عادت کنیم، قطعا رنج بیشتری را تحمل خواهیم کرد!

 

هرچقدر برای شادی و امید بیشتر دست و پا بزنید کمتر آن را خواهید یافت چون حس کمبود شما هرگز سیراب نخواهد شد. هر چیزی را که به‌دست بیاورید مجددا امیدی دیگر در شما جوانه می‌زند تا خواسته دیگری را محقق کنید. شاید زیستن در زمان حال و به باور نیچه خنثی بودن نسبت به همه چیز بتواند راه‌کار آسان ناامیدی انسان امروز باشد. وقتی بتوانید هستی را همان‌گونه که هست بپذیرید و در مقام تسلیم و رضایت باشید، آن‌وقت نیازی به امید نخواهید داشت. مادامی که از جاری بودن در زمان حال لذت ببرید و مشکلات، رنج‌ها و شادی‌ها را تنها یک تجربه و درس توصیف کنید، امیدهای واهی شما را از پای درنخواهد آورد؛ شاید با این بینش، بتوان به درک جدیدی از زندگی رسید.

 

یکی از راه‌هایی که می توانید از طریق آن رنج و درد را تا حدود زیادی کاهش دهید مدیتیشن است، فضای آرامی را انتخاب کنید و در آن به تمرین سکوت بپردازید. ممکن است در این حالات افکار ناراحت‌کننده و خاطرات بد به آگاهی شما بیایند اما به‌عنوان یک ناظر تنها به آن‌ها نگاه کنید. روی هر فکر بیش از حد متوقف نشوید و اجازه دهید که به سرعت محو شود. می‌توانید به محض اینکه فکری به سراغ‌تان آمد با گفتن کلمه بعدی» آن فکر را دور کنید. به همین ترتیب با ترس‌ها و مسائلی که آزارتان می‌دهد ارتباط برقرار خواهید کرد. در مدیتیشن متوجه خواهید شد که رنج، تنها زاییده فکر شماست و تنها با تغییر باور می‌توانید به آن‌همه درد خاتمه دهید.

 

خاطراتی که با عناوینی مانند "چگونگی خوشبختی" از این میدان خارج می شوند.

مطمئناً مواردی از مردم گران فروشی می کنند که ادعاهای روانشناسی مثبت را تحت عنوان گرایش روانشناسی مثبت ، از جمله روانشناسان بهداشت دانشگاه یوتا ، لیزا جی آسپین وال ، دکترای علمی ، "تروریسم ساکارین" می نامند. Aspinwall نویسنده اصلی مقاله ویژه Annals of پزشکی رفتاری (جلد 39 ، شماره 1) است که ارتباط بین روانشناسی مثبت و سلامتی را بررسی می کند. و اگرچه نویسندگان پرفروش مانند وزیر نورمن وینسنت پیل از شهرت "قدرت تفکر مثبت" و تهیه کننده تلویزیونی Rhonda Byrne ، که "راز" را نوشت ، نسخه های بدون ذهن تفکر مثبت را تبلیغ می کنند ، اما آنها نشان دهنده تحقیقات مثبت روانشناسی نیستند.

آسپینوال می گوید: "کتاب هایی از این دست فوق العاده خطرناک هستند." "اما ما نمی توانیم کنترل کنیم که افراد پس از تحقیق چه کارهایی انجام می دهند."

در حقیقت ، طبق ادعای Selues ، رهبران این حوزه با ادعاهای خود کاملاً محتاطانه عمل کرده اند. وی می افزاید که بیشتر برنامه های روانشناسی مثبت مبتنی بر تحقیقات جامع است. به عنوان مثال ، برنامه های مدرسه از برنامه ای ایجاد شده و آزمایش شده توسط محققان در مرکز روانشناسی مثبت پن ، که سلیگمن آن را هدایت می کند ، تقلید می کنند. وی می گوید بیست و یک تکرار از این برنامه با کودکان ، نوجوانان و جوانان نشان داده است که به طور قابل اعتماد از افسردگی و اضطراب جلوگیری می کند. بسیاری از مربیان زندگی روانشناسی مثبت و سخنرانان انگیزشی از برنامه Penn's Masters in Applied Positive Psychology فارغ التحصیل شده اند که بیش از 150 متخصص را در زمینه استفاده از علم روانشناسی مثبت در زندگی حرفه ای خود آموزش داده است.

علاوه بر این ، برنامه جامع تناسب اندام سرباز ارتش با کمک تیمی از روانشناسان برجسته مثبت ایجاد شده و براساس چندین دهه تحقیق ساخته شده است (برای بحث مفصلی درباره برنامه ارتش و نحوه ارزیابی آن ، مراجعه کنید به روانشناس ژانویه آمریکایی ، جلد 1) 66 ، شماره 1). به عنوان مثال ، یکی از م componentلفه های این برنامه ، مربوط به تحقیقاتی است که توسط فردریکسون انجام شده و نشان می دهد افرادی که کرایه اجاره دارندسه احساس مثبت برای هر یک از احساسات منفی نسبت به افرادی که نسبت "مثبت" کمتری دارند ، شکوفا می شوند و در برابر مشکلات مقاومت بیشتری دارند. از طریق این برنامه ، سربازان می آموزند که چگونه احساسات خود را تفسیر کرده و نسبت مثبت خود را افزایش دهند.

جولی نورم ، PhD ، استاد روانشناسی در کالج Wellesley ، می گوید این مشکل این است که در برنامه ارتش تفاوت های فردی که تحقیقات خودش نشان می دهد ممکن است استراتژی هایی ایجاد کند - مانند افزایش خوش بینی و احساسات مثبت - را نتیجه نمی دهد. در حالی که نورم مطالعات زیادی را که نشان می دهد خوش بینی و خلق و خوی مثبت می تواند به برخی افراد کمک کند ، انکار نمی کند ، اما کار او نشان می دهد که خوش بین بودن و مثبت بودن ممکن است به نفع همه نباشد.

او افرادی را مطالعه می کند که او آنها را "بدبینان دفاعی" می نامد که با فکر کردن در مورد همه چیزهایی که ممکن است اشتباه پیش بیایند ، با اضطراب کنار می آیند. مطالعات او نشان می دهد که با پردازش احتمالات منفی ، بدبین های دفاعی اضطراب آنها را برطرف می کنند و بیشتر در انجام وظیفه خود تلاش می کنند تا از این مشکلات جلوگیری کنند. چندین مطالعه توسط Norem و دیگران نشان می دهد که مجبور کردن خوش بینی یا خلق و خوی مثبت به یک فرد بدبین دفاعی مضطرب می تواند در عملکردهایی که شامل مشکلات ریاضی ، اناگرام و بازی دارت است ، آسیب ببیند.

مطالعه دیگری که در روانشناسی در سال 2009 منتشر شد (جلد 20 ، شماره 9) ، نشان داد که اگر افرادی که دارای اعتماد به نفس پایین هستند جمله مثالی مانند "من یک فرد دوست داشتنی هستم" را تکرار می کنند ، آنها در واقع احساس بدتری نسبت به مردم دارند با عزت نفس پایین که جمله را تکرار نکرد. افرادی که از عزت نفس بالایی برخوردارند کمی بهتر می شوند ، اما نه خیلی.

نورم می گوید ، این نوع مطالعات تأکید می کنند که مداخلات باید تفاوت های فردی را در نظر بگیرند. وی می گوید: "افرادی که از بدبینی دفاعی استفاده می کنند مضطرب هستند و استراتژی خوبی برای مقابله با این اضطراب ایجاد کرده اند." "نیازی به خوش بینی نیست."

وی می گوید ، اما پیام غالب که از روانشناسی مثبت ناشی می شود ، به راحتی این ایده را تأیید نمی کند که یک اندازه برای همه مناسب نیست. "اگر شما می رویدخود را به عنوان یک زمینه تعریف کنید و سپس تجویز شوید و بگویید این همان کاری است که مردم باید انجام دهند

 

خوشحالتر ، شما وظیفه دارید سایر دیدگاه ها را جستجو کرده و آنها را در نظر بگیرید. " "مطمئناً باید هنگام ارائه استدلال های خود به مردم ، این [دیدگاه ها] را مورد توجه قرار دهید."

اگرچه بسیاری از محققان برجسته روانشناسی مثبت با نورم موافق هستند که تفاوتهای فردی مهم هستند ، اما آنها همچنین معتقدند که تحقیقات تاکنون نشان می دهد که بیشتر افراد از اصول روانشناسی مثبت بهره مند خواهند شد. سلیگمن خطر آموزش تاب آوری و بهزیستی را به خطر ایمن سازی تشبیه می کند. وی می گوید: گروه کوچکی ممکن است دچار واکنش آلرژیک شوند ، اما اکثریت قریب به اتفاق از این مزایا بهره مند می شوند.

بریگ می گوید ، خطر کمی برای یک سود بزرگ تعریف "سلامت عمومی" است. ژنرال Rhonda Cornum ، PhD ، MD ، مدیر آمادگی جسمانی سرباز ارتش. ارتش با داشتن نرخ خستگی رزمی و خودکشی در بالاترین حد خود ، باید رویکردی پیشگیرانه داشته باشد تا به سربازان خود کمک کند تا مقاومت روانشناختی بیشتری داشته باشند تا اینکه از الگوی منتظر انتظار تا شروع حرکت دست و پا بزنند.

او می گوید: "اگر ما منتظر می ماندیم [تا علم عقب بیفتد] ، ما هنوز در حال صحبت و برنامه ریزی بودیم."

وی می گوید ، از 3100 گروهبان که دوره آموزش تاب آوری استاد را گذرانده اند ، جایی که آنها می آموزند چگونه از برنامه تاب آوری برای آموزش سربازان دیگر استفاده کنند ، "هیچ کس نگفته است که صدمه ای دیده اند و صدها نفر گفته اند این بهترین آموزشی است که آنها دیده اند . "

سرانجام ، سلیگمن می گوید ، ارتش داده های کافی برای فهمیدن اینکه آیا مداخله نه تنها م workingثر است ، بلکه آیا برخی از سربازان هستند که بهتر از دیگران عمل می کنند یا حتی برخی از آنها که عملکرد بدتری دارند ، خواهد داشت. ارتش با ارزیابی کنترل شده بیش از 31000 سرباز ، این برنامه را به طور سیستماتیک ارزیابی می کند.

کوین و دیگر منتقدان نگرانند که با برنامه هایی مانند ارتش که این پیام را ارائه می دهد که مردم فقط برای داشتن سلامتی ، ثروتمندتر و باهوش تر باید خوش بین باشند ، اگر نتوانند زندگی خود را برگردانند ، ممکن است احساس شکست کنند. به عنوان aheaروانشناس ، کوین عمدتاً نگران این تحقیق است که ادعا می کند خوش بینی ، بهبود روابط اجتماعی و افزایش حس معنا و هدف فرد می تواند بر سلامتی تأثیر بگذارد.

وی می گوید: "به ویژه برای سرطان ، یک م biologicalلفه بیولوژیکی قوی وجود دارد که از این طریق قابل حرکت نیست." او می گوید ، مطمئناً از نظر میزان بقا ، هیچ مدرکی وجود ندارد که خوش بینی و مثبت بینی به بیمار سرطانی کمک کند تا عمر طولانی تری داشته باشد.

آسپین وال موافق است که داده های مربوط به سرطان قانع کننده نیستند. اما اکثر محققان موافقت می کنند که این یافته ها با بسیاری از مطالعات که بین خوش بینی و احساس مثبت به خطر کمتری در بیماری های قلبی عروقی و انواع خاصی از عفونت ها پیوند دارند ، قوی است.

وی گفت ، حتی برای بیماران سرطانی شواهدی وجود دارد که ویژگی هایی مانند خوش بینی و مداخلات برای افزایش احساسات مثبت می تواند باعث کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی شود. سلیگمن در کتاب جدید خود به داده های حاصل از مطالعه ابتکار بهداشت ن (تیراژ ، جلد 120 ، شماره 8) بیش از 97000 زن اشاره کرد که دریافتند بدبینی و "خصومت بدبینانه" پیش بینی کننده های قابل توجهی برای سرطان است.

کریستوفر پیترسون ، روانشناس بهداشت دانشگاه میشیگان ، PhD ، که در حال کار بر روی یک ابتکار بزرگ است که توسط بنیاد رابرت وود وود جانسون برای تعیین اینکه آیا وجود دارد ، فکر نمی کنم شما بتوانید همه روانشناسی مثبت را لعنت کنید. عوامل روانشناختی که باعث مقاومت بیشتر مردم در برابر بیماری و بیماری می شود.

 

یک پیام یکپارچه؟

 

اگرچه ممکن است تحقیقات بسیار معتبری و خوبی در مورد روانشناسی مثبت انجام شده باشد ، اما روانشناس فلسفی ، باربارا هلد ، دکترای فلسفه ، با آنچه او از ادبیات تفسیر می کند به عنوان "یک پیام یکپارچه" از رهبران جنبش روانشناسی مثبت ، مقابله می کند. او یک منتقد جدی در این زمینه بوده است و اگرچه در بین دانشمندان به سمت پیام های ظریف تر حرکت کرده است ، اما هنوز هم فکر می کند پیام غالب این است که خوشبختی برای شما خوب و خوب است و اگر نمی توانید خودتان را بسازیدppy ، سپس با توجه به تکنیک های روانشناسی مثبت روان ، این خود شما هستید

 

وی می گوید: "من با این مسئله روبرو می شوم زیرا مقصر را مقصر می داند."

طرفداران روانشناسی مثبت موافقند که موفقیت این رشته با مشکلات مختلفی همراه است ، از جمله انتشار رسانه های جمعی - هر چند ، آنها استدلال می کنند ، نه توسط خود محققان - پیام های بیش از حد ساده مانند پیام هایی که هلد انتقاد می کند.

دانشگاه کالیفرنیا ، ریورساید ، روانشناس سونجا لیوبورمیرسکی ، دکترای دکتر ، از این انتقادات استقبال می کند. او معتقد است که این کار به تقویت این زمینه کمک می کند و سعی می کند در تحقیقات خود با بیان اینکه همه ابزارها برای همه کارساز نیستند ، به آن بپردازند. کار او به آنچه مردم را خوشحال می کند متمرکز شده است و او نه تنها چندین ابزار ایجاد کرده است که فکر می کند می تواند به آنها کمک کند ، بلکه او "متناسب با فعالیت شخص" را مورد مطالعه قرار داده است ، با تمرکز بر این ایده که همه استراتژی های افزایش خوشبختی برای همه مفید نیستند و همه م workثر نیستند به همین ترتیب به عنوان مثال ، یکی از کارهایی که به او کمک می کند تا مردم شادی خود را تقویت کنند ، اختصاص دادن زمان برای "شمردن برکات" است. تحقیقات او نشان می دهد بعضی از افراد وقتی این کار را یک بار در هفته انجام می دهند سود می برند اما برخی دیگر اصلاً سود نمی برند.

و در حالی که او اعتبار زیادی به روانشناسی مثبت برای توانایی خود در کار برای شادی با وجود تمسخر همکاران خود می دهد ، اما مطمئن نیست که هنوز نیازی به رشته ای به نام روانشناسی مثبت وجود دارد.

او می گوید: "از برخی جهات ، هدف اصلی محقق شده است: دانشمندان زیادی در مورد جنبه های مثبت زندگی س questionsال می کنند."

فردریکسون می گوید ، آینده این رشته به این تحقیق بستگی دارد. این شامل آموزش محققان درجه یک می شود و به همین دلیل است که Csikszentmihalyi اولین و فقط هنوز برنامه دکترا را در روانشناسی سازمانی رشد مثبت و مثبت در دانشگاه فارغ التحصیل کلارمونت در سال 2007 آغاز کرد. او هنوز هم معتقد است که این به نفع روانشناسی به طور کلی و مثبت خواهد بود. روانشناسی به ویژه برای اینکه بیشتر از اینکه از هم جدا شود ، بیشتر در روانشناسی ادغام شود. پیترسون دوست دارد به روانشناسی مثبت فکر کند نهبه عنوان یک زیرشاخه در کل ، بلکه بیشتر به عنوان یک دیدگاه که تمام شاخه های روانشناسی را برش می دهد.

Csikszentmihalyi می گوید: "با جدا نگه داشتن خود ، راحت می توانیم در خود تبریک بگوییم و نشانه های خود را از حاشیه های شدید روانشناسی مثبت - لبخندهای صورت" بگیریم. "و این دقیقاً همان کسی است که ما نمی خواهیم تبدیل شویم."

بث آذر نویسنده ای در پورتلند ، اوره است. 

 

منبع : انجمن روانشناسی آمریکا  ترجمه از عرفان خلیلی